कविता समजदार माणसाची
आता तुम्ही समजदार झाले असाल."भुतकाळावर मात करणे हेच एका सुंदर भविष्याचे द्योतक" ही तुमची नवी सिंह गर्जणा असेल.
सर्व साधारण आयुष्यातील अनन्यसाधारण अडचणींवर मात केल्यामुळे आपला आत्मविश्वास प्रसरण पावला असेल.
सहाजिकच भुतकाळ म्हणजे काय हा प्रश्न? नव्याने निर्माण झालाही असेल एव्हाना - पण असो..
त्याचा काही उपयोग आहे का? आता..
आता कसं सगळ हवं-तसं, त्यामुळे शांतता असेल तुमच्या सृजनशिलतेच्या परसदारात.या शर्यतीत आपण जिंकलो अखेर, हा अभिमान तुमचे डोळे पाणावेल त्यामुळे आरश्यात तुम्ही स्वत:ला ओळखु शकणार नाही.
तेव्हा पाणावलेले डोळे मिटून तुम्ही अरश्यासमोर उभे असाल काही काळ!
अचानक तुम्ही तुमचीच पाठ थोपटाल पण मिटलेल्या डोळ्यांनीच.
शर्यत जिंकलेली असुनही तुम्ही स्वत:ला ओळख देणे टाळाल एकांतात, यापूढे.असे काहीसे प्रश्न स्वत:लाच विचारून बघाल नकळत, पण उत्तर सापडणार नाही.
त्यात काय! त्यानं काय होतय! असो.
तेव्हा "मौनम सर्वर्थ साधनम" हा उखाना घ्याल स्वत:च्याच मनाच्या खातर आणि निर्लज्ज पणे उंबरठा ओलांडून प्रवेश कराल स्वत:च्याच मनात आणि संसारही सुरू कराल तुमचा तुमच्या मनाबरोबर पण अस्सल बेगडी.
आणि हो एवढ्यावर तुम्ही थांबणार नाही, कारण आता तुमची सृजनशिलता पुन्हा जागी झालेली असेल, तुमचा शोध पुन्हा सुरू झालेला असेल, माझ्या नकळत!’माझ्या नकळत’? हा तुमचा गोड-गैरसमज असेल.
हो हा तुमचा गोड-गैरसमज असेल
दमलेल्या बापाची कहाणी
कोमेजून निजलेली एक परी राणी
उतरले तोंड,डोळा सुकलेले पाणी
रोजचेच आहे सारे काही आज नाही
माफी कशी मागू पोरी मला तोंड नाही
झोपेतच घेतो तुला आज मी कुशीत
निजेतच तरी पण येशील खुशीत
सांगायाचे आहे माझ्या सानुल्या फुला
दमलेल्या बापाची ही कहाणी तुला....
ना ना ना ना ना॥ ना ना ना ना ना....
आटपाट नगरात गर्दी होती भारी
घामाघूम राजा तरी लोकलची वारी
रोज सकाळीच राजा निघताना बोले
गोष्ट सांगायाचे काल राहूनिया गेले
जमलेच नाही काल येणे मला जरी
आज परि येणार मी वेळेतच घरी
स्वप्नातल्या गावामध्ये मारू बघ खेळी
खर्याखुर्या परीसाठी गोष्टीतली परी
मांडीन मी थकलेल्या हातांचा झुला
दमलेल्या बापाची ही कहाणी तुला....
ना ना ना ना ना॥ ना ना ना ना ना...
(संदीपचा आवाज) गद्य:
ऑफिसात उशीरा मी असतो बसून
भंडावले डोके गेले कामात बुडून
तास-तास जातो खाल मानेने निघून
एक-एक दिवा जातो हळूच विझून
अशा वेळी काय सांगू काय-काय वाटे
आठवासोबत पाणी डोळ्यांतून दाटे
वाटते की उठूनिया तुझ्या पास यावे
तुझ्यासाठी मी पुन्हा लहानगे व्हावे
उगाचच रूसावे नि भांडावे तुझ्याशी
चिमुकले खेळ काही मांडावे तुझ्याशी
(सलीलचा आवाज) पद्य:
उधळत खिदळत बोलशील काही
बघताना भान मला उरणार नाही
हसूनिया उगाचच ओरडेल काही
दुरूनच आपल्याला बघणारी आई
तरीसुद्धा दोघेजण दंगा मांडू असा
क्षणा-क्षणावर ठेवू खोडकर ठसा
सांगायाची आहे माझ्या सानुल्या फुला
दमलेल्या बापाची ही कहाणी तुला....
ना ना ना ना ना ना ना ना ना....
(संदीपचा आवाज) गद्य:
दमल्या पायाने जेव्हा येईल जांभई
मऊ-मऊ दूध भात भरवेल आई
गोष्ट ऐकायला मग येशील ना अशी
सावरीच्या उशीहून मऊ माझी कुशी
(सलीलचा आवाज) पद्य:
कुशी माझी सांगताहे ऐक बाळा काही
सदोदित जरी का मी तुझ्या पास नाही
जेवू खाऊ नाहू माखू घालतो ना तुला
आईपरी वेणी फणी करतो ना तुला
तुझ्यासाठी आईपरी बाबासुद्धा खुळा
तोही कधी गुपचूप रडतो रे बाळा
सांगायाची आहे माझ्या सानुल्या फुला
दमलेल्या बापाची या कहाणी तुला....
ना ना ना ना ना.. ना ना ना ना ना....
(संदीपचा आवाज) गद्य:
बोळक्यामध्ये लुकलुकलेला तुझा पहिला दात
आणि पहिल्यांदाच घेतलास जेव्हा तोंडी मऊ भात
आई म्हणण्याआधीसुद्धा म्हणली होतीस बाबा
रांगत रांगत घेतलास जेव्हा घराचा तू ताबा
लुटू-लुटू उभं रहात टाकलंस पाऊल पहिलं
दूरचं पहात राहिलो फक्त,जवळ पहायचंच राहिलं
(सलीलचा आवाज) पद्य:
असा गेलो आहे बाळा पुरा अडकून
हल्ली तुला झोपेतच पहातो दुरून
असा कसा बाबा देव लेकराला देतो
लवकर जातो आणि उशीरानं येतो
बालपण गेले तुझे-तुझे निसटून
उरे काय तुझ्या-माझ्या ओंजळीमधून
जरी येते ओठी तुझ्या माझ्यासाठी हसे
नजरेत तुझ्या काही अनोळखी दिसे
तुझ्या जगातून बाबा हरवेल का गं
मोठेपणी बाबा तुला आठवेल का गं
सासुराला जाता-जाता उंबरठ्यामध्ये
बाबासाठी येईल का पाणी डोळ्यामध्ये
ना ना ना ना ना ना ना ना ना ना..
No comments:
Post a Comment